Stories

แม้ว่าในปัจจุบัน AI จะเข้ามาทำให้การค้นคว้าข้อมูลของเราง่ายขึ้นจนหลายคนมองว่า เว็บไซต์จะได้รับความนิยมลดลง แต่ในความเป็นจริงคือเว็บไซต์ยังคงสำคัญไม่เปลี่ยนแปลง เพราะว่าข้อมูลมากมายที่ AI นำมาตอบให้เราก็คือข้อมูลจากเว็บไซต์ต่างๆ บนอินเทอร์เน็ต นอกจากนี้ การเข้าอ่านเนื้อหาจากเว็บไซต์โดยตรง ยังคงให้ข้อมูลเชิงลึกได้ดีกว่า ยิ่งโดยเฉพาะเว็บไซต์ที่นำเสนอเนื้อหาแบบเฉพาะทาง หรือการโปรโมทสินค้าและบริการในด้านต่างๆ

ถ้าไม่ต้องทำงานประจำที่ไม่ค่อยชอบ แล้วเอาเวลามาสร้างสรรค์งานเขียนดีๆ เขียนบทความเพื่อสังคม สัมภาษณ์บุคคลตาบอดหลายคนที่น่าสนใจ ก็คงเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมากๆ ในความรู้สึก

ผมเคยมีความคิดแบบนี้ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่หลายครั้งมากๆ เพราะบทความดีๆ บทความหนึ่ง ยิ่งถ้าเป็นบทความสัมภาษณ์ใครสักคนที่ต้องเก็บรายละเอียดค่อนข้างเยอะ ก็ยิ่งต้องใช้เวลา ซึ่งแม้ในแต่ละสัปดาห์จะมีวันว่างอยู่บ้าง แต่ด้วยความเพลียจากงานประจำ พอได้หยุดก็ต้องเอาเวลามาอ่านหนังสือ ใจเลยไม่ได้มุ่งไปที่การเขียนสักเท่าไหร่

สวัสดีปี 2568

รู้สึกว่าปีที่ผ่านมาผ่านไปเร็วมาก แม้ว่าจะไม่มีอะไรหวือหวา แต่ก็นับว่าเป็นปีที่ดี เพราะได้เจอมิตรภาพใหม่ๆ จากกลุ่มเพื่อนใหม่ๆ และยังคงรักษามิตรภาพเก่าๆ เอาไว้อย่างเหนียวแน่น

ปีที่ผ่านมามันก็ผสมปนเป มีทั้งผิดหวัง สมหวัง บางเป้าหมายก็นับว่าทำสำเร็จ แต่บางเป้าหมายก็ยังต้องทำมันต่อไปในปีนี้ ทั้งชีวิตส่วนตัว งานหลัก งานรอง งานอดิเรก ยังมีอะไรที่ต้องเรียนรู้อีกมาก

ผมมีนิสัยแปลกๆ อยู่อย่างซึ่งไม่แน่ใจว่าคนที่อยู่ในแวดวงทำเว็บไซต์หรือเขียนโปรแกรมเป็นเหมือนกันไหม

ไอ้นิสัยแปลกๆ ที่ว่าก็คือ เวลาผมจะบริจากเงินให้หน่วยงาน องค์กร หรือมูลนิธิไหนก็ตาม ผมมักจะเข้าไปดูเว็บไซต์ทางการของหน่วยงานพวกนี้เสมอว่าทำด้วยเครื่องมืออะไร ใช้ CMS ตัวไหน

หากผมเป็นหน่วยงานเล็กๆ ที่ไม่มีผู้ดูแลเว็บไซต์คอยอัปเดตอย่างสม่ำเสมอ ผมจะใช้ Drupal ไม่ก็ Backdrop CMS ซึ่งเป็นโครงการที่แยกออกมาจาก Drupal 7

เพราะตัว Drupal เองมีระบบความปลอดภัยสูง ตั้งค่าการเข้าถึงในรูปแบบที่ซับซ้อนได้ง่าย ที่สำคัญคือมีองค์กรณ์ชื่อดังระดับโลกหลายแห่งเลือกใช้

มีคนเคยพูดว่า ผมคงทำเว็บนิยายและเว็บไซต์ให้ความรู้เกี่ยวกับคนตาบอดได้ไม่นานก็คงเลิกทำไปเหมือนหลายๆ เว็บที่เคยเกิดขึ้นมาได้ไม่ถึงปีแล้วปิดไป

มีคนเคยพูดว่า เว็บอ่านนิยายที่ทำด้วยคนตาบอดมันจะไปรอดได้ยังไง แม้แต่คนตาบอดเองก็คงแทบไม่มีใครไปอ่านด้วยซ้ำ

จากวันนั้นจนวันนี้ ไม่ว่าจะเป็น Blindliving.club หรือ Keangun.com ก็ผ่านเข้ามาสู่ปีที่ 5 แล้ว

นี่คือคำตอบของผมที่ไม่จำเป็นต้องพูดออกมาจากปาก ว่าผมตั้งใจทำหรือแค่ทำมันขำๆ หรือทำชั่วครั้งชั่วคราวแล้วทิ้งไป

วันนี้ไปฟังเพลงเก่าๆ ใน Spotify รู้สึกว่าสำเนียงเก่าๆ ซาวด์เก่าๆ ฟังแล้วก็เพราะดี ให้บรรยากาศคนละแบบกับเพลงในปัจจุบันไปเลย

ไปเจอคำหนึ่งที่เคยได้ยินในสมัยเด็กและพบในงานเขียนเก่าๆ แต่เด็กยุคนี้อาจจะงง นั่นก็คือ "ตื่นตอนเช้าบางที ก็ยังต้องหมุนไปสวัสดี" (589-3375 : The Innocent)

เมื่อวานว่างๆ ผมเลยถือโอกาสไปตระเวนดูตามเว็บ นิยายออนไลน์ เจ้าเล็กๆ ที่เป็นตลาดรองๆ ลงไปจากเจ้าใหญ่ๆ ที่หลายคนคุ้นเคยกัน

ถ้าไม่นับเจ้าที่เน้นนำเสนอนิยายแปลของตัวเองที่ซื้อ LC มาแปลไทย เจ้าอื่นๆ ดูค่อนข้างเงียบเอามากๆ ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะตลาดนี้แค่เจ้าใหญ่ๆ 4 – 5 เจ้าเขาก็แข่งขันกันหนักอยู่แล้ว เว็บเล็กๆ เลยเดินต่อยาก

เผลอแป๊บเดียว ก็มาถึงวันสุดท้ายของปีอีกแล้ว

ถ้าพูดถึงเรื่องงานประจำที่ทำอยู่ ก็เหมือนเดิม คือทำตามที่บริษัทกำหนด ไม่มีขาด แต่มีเกินไปนิดหน่อยแต่ไม่มาก

ถ้าพูดถึงงานอดิเรกที่ทำอยู่ก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีกว่าปีที่แล้ว

• ว่าด้วยเรื่องการเขียน หลักๆ จะเป็นการเขียนบทความลงในเว็บต่างๆ ที่เป็นเจ้าของอยู่ซะมากกว่า ส่วนประเภทนิยายยังคงไม่มีอะไรคืบหน้า เพราะแทบไม่ได้จับอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย วางแผนว่าปีหน้าจะเอาให้ได้สักเรื่อง ไม่รู้จะได้ไหม คงต้องลองดูก่อน

เมื่อเสร็จจากงานหาเงิน ก็มาลุยงานอดิเรกต่อ

ผมพูดอยู่เสมอว่าเว็บ เขียนกัน จะเป็นเว็บไซต์ที่รองรับการอ่านนิยายของคนตาบอดได้โอเคที่สุด (ว่ากันง่ายๆ ก็คือจะทำให้โปรแกรมอ่านหน้าจอเข้าถึงในทุกเมนูให้ได้เยอะที่สุด)

ซึ่งในตอนนี้ ผมก็ได้นั่งงม Drupal มาหลายวัน จนสามารถใส่ระบบคำบรรยายภาพปกนิยายเข้ามาได้แล้ว